ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

> Τα αμέσως πιο κάτω ζητή­ματα έχουν εκτιμηθεί ως θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις διατυπώ­νονται συντο­μευμένα ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υπο­στη­ρίζονται ως ορθές και σε σύνδεση μεταξύ τους, όπως απαρι­θμούνται.

ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ:

1. Η κοινωνικότητα δεν συνδέεται αναγκαστικά με την ηθική, τη λογική, τη φιλανθρωπική δράση και το κοινό συμφέρον, ενώ μπορεί κάποιος να είναι κοινωνικός και να συμμετέχει σε πολλές εκδηλώσεις και συγχρόνως να εκμεταλλεύεται αδίστακτα τις ανθρώπινες σχέσεις για τα προσωπικά του οφέλη.

2. Με τις συνεργασίες και με τη συμμετοχή σε ομάδες, οι άνθρωποι γίνονται αντα­γωνιστές και εκμεταλλευτές κάθε ανθρώ­πινης αδυναμίας.

3.  Η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια πολύπλοκη, αντιφατική και ασταθής πνευματική πραγματικότητα, την οποία κανένας δεν γνωρίζει καλά. Χωρίς πνευμα­τικό προσανατολισμό της ανθρώ­πινης ζωής, μέσα στην κοινωνία εμφανί­ζονται ομαδικά τα λάθη, οι πλάνες, τα ψέματα, οι φαντασιώσεις, οι κακές επιθυμίες και οι άσχημες διαθέσεις, που οι άνθρωποι έχουν ο καθένας ξεχωριστά.

4.  Η ανθρώπινη ιστορία υποβαθμίζεται σαν τυχαία γεγονότα από τη δράση παρανοϊκών ζώων, που εστίασαν τις δυνάμεις τους για την εδραίωση της παρουσίας τους, για την ασφάλειά τους, για τη χαλάρωσή τους και την ικανοποίηση των αναγκών τους, για τις κοινωνικές σχέσεις τους και για την επίλυση των διαφορών τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνία επι­βεβαιώνουν το δράμα και την ανοησία από την ασυγ­κράτητη δράση με εξωτερικές αξίες, από την έλλειψη σκέψης και αυτο­γνωσίας και από την υπερ­βολική βεβαιό­τητα κι εμπιστοσύνη.

5.  Τονίζεται η προτεραιότητα για ένα πολιτισμένο Κράτος να φροντίσει έτσι ώστε η επιβίωση των ανθρώπων να μην εξαρτάται (στοιχειωδώς και υπό όρους) από την αμειβόμενη εργασία, με τη λογική της ζούγκλας (όπου ο καθένας χρησιμοποιεί το πλεο­νέκτημά του για να εκμεταλλευτεί το μειονέκτημα των άλλων).

6.  Είναι ανάγκη για ένα δίκαιο Κράτος και για πολιτικές, που εστιάζουν στην πνευματική ανάπτυξη των πολιτών και όχι μόνο στην οικο­νομική ή στην τεχνο­λογική ανάπτυξη.

7.  Σε μια κοινωνία εγωπαθών και φιλόδοξων, όπου ο ένας άνθρωπος σκέφτεται πώς θα εξαπατήσει και πώς θα εκμεταλ­λευτεί τον άλλο για να ικανο­ποιήσει τις προσωπικές επιθυμίες του και με την ανοχή της Πολιτείας, ακόμα και το εκπαιδευτικό σύστημα (εκτός της πρωτο­βάθμιας εκπαίδευσης) εξελίχθηκε για να εξυπηρετεί αυτόν το ανήθικο σκοπό: δηλαδή την εξαπάτηση και την προώθηση των προ­σωπικών συμ­φερόντων με τη δύναμη της Επιστήμης.

8. Πολλές παρατηρήσεις για την ανθρώπινη συμπεριφορά και για τις ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει από τα παλαιότερα χρόνια, σε όλους τους λαούς και δεν είναι της φαντασίας. Χωρίς να το έχουμε προσέξει, με αυτές τις παρατηρήσεις της ηθικής θεμελιώνονται πολλοί νόμοι του κράτους και το Δίκαιο. Όπως για παράδειγμα, ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε και να βασανίζουμε ή ότι δεν πρέπει να μεταχειριζόμαστε τους άλλους ανθρώπους σαν μηχανές ή να τους εξαπατούμε κλπ. Η ηθική δεν ξεκινάει μόνο με την ανάγκη για προσφορά και σεβασμό σε όλο τον κόσμο και αυτή δεν περιορίζεται σε μερικές καλές πράξεις. Η Ηθική είναι διαχρονικά συνυφασμένη με την αμεροληψία, την ειλικρίνεια, την αυτο-συγκράτηση, την αξιοπιστία, την πνευματική καλλιέργεια, με το δίκαιο και με την ανεκτικότητα (η οποία επιβάλλεται από την αμεροληψία και την αμφισβήτηση του ρόλου μας στον κόσμο). Η ηθική ξεκινάει και με την ανάγκη για επίγνωση της άγνοιας, για ζωή με πνευματικές αξίες, εσωτερικό προσανατολισμό και αυτο-βελτίωση. Ο ρόλος της Ηθικής απαξιώθηκε διότι η ηθική τεμαχίστηκε σε άλλες περιοχές της επιστήμης, όπως είναι η ψυχολογία, οι κοινωνικές επιστήμες και πολλοί κανόνες “αρπάχτηκαν” για τις ανάγκες της πολιτικής και αφομοιώθηκαν στη νομοθεσία των κρατών.

9.  Η Ηθική του πνευματικού προσα­νατολισμού αποκαλύπτει την τρομακτική παράνοια της νομοθεσίας, κρυμμένη πίσω από τη λάμψη των παγκόσμιων ηθικών αρχών. Οι νόμοι δεν είναι οπωσδήποτε σύμφωνοι με το σκοπό και τους κανόνες της ηθικής. Η ειρήνη για πολλούς είναι η φανταστική εκείνη ισορροπία και ανεκτικότητα στην κοινωνία, την οποία χρειάζονται για να την καταχραστούν ανεμ­πόδιστοι και για να εκμεταλ­λευτούν ανενό­χλητοι όλα τα πλεο­νεκτήματα του υλιστικού τρόπου ζωής. Όταν μπορείς να κλέψεις και να εκμεταλλευθείς τις αδυναμίες του κό­σμου με την προστασία των νόμων και του κράτους, τότε γιατί να βιαστείς να κλέψεις αυτο­προσώπως, με τον παρα­δοσιακό τρόπο, που γίνεται εύκολα αντι­ληπτός; Στην πολιτισμένη κοινωνία με το νόμο της ζούγκλας, ακόμα και το θύμα χρειάζεται να είναι καλά ενη­μερωμένο, να έχει ανώτερη εκπαίδευση, να σκέφτεται και να γράφει σαν επιστήμονας και να μπορεί η φωνή του να ακουστεί. Διαφορετικά το θύμα γίνεται μπάλα μεταξύ των υπηρεσιών και πελάτης των ψυχο­λόγων και των δικηγόρων.

10.  Όσο η επιβίωση για πολλούς ανθρώπους εξαρτάται από την οριακή αμοιβή της εργασίας και από την εξα­ναγκαστική επιλογή μιας τυχαίας εργασίας και αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν την ευνοϊκή τύχη να κληρο­νομήσουν ή να κερδίσουν περιουσία, με τέτοια οικονομική ανισότητα, όσοι μπορούν να προσφέρουν χρη­ματική αμοιβή ή άλλες υπηρεσίες ανά­λογης αξίας πλεο­νεκτούν για την εφαρμογή δολοφονικής και συγκα­λυμμένης βίας και διευκο­λύνονται στη δολοπλοκία τους με το νόμο. Κάποιοι θα ήθελαν όλα τα πλεο­νεκτήματα δικά τους και κάθε βίαια αντί­δραση απα­γορευμένη, αλλά ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως φαντά­ζονται (με το μυαλό τους περι­ορισμένο σε μερικούς ανθρώπους και σε μερικά κοινωνικά γεγονότα).