ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ:

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

> Τα αμέσως πιο κάτω ζητή­ματα έχουν εκτιμηθεί ως θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις διατυπώ­νονται συντο­μευμένα  ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υπο­στη­ρίζονται ως ορθές και σε σύνδεση μεταξύ τους, όπως απαρι­θμούνται.

ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟ­ΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ:

1.  Η σκέψη γίνεται εμπόδιο στη γνώση και αντιστρόφως, η γνώση για τη σκέψη. Η πληροφορία εξωθεί το ανθρώπινο μυαλό σε άσκοπες και άχρηστες σκέψεις.

2.  Ένας κόσμος από πληροφορίες, εικασίες και φαντασιώσεις μέσα στο ανθρώπινο μυαλό συγχέεται με την πραγματικότητα. Ο άνθρωπος έχει την άμεση ικανότητα να συντηρεί και να επεξερ­γάζεται την πληρο­φορία των αισθήσεων στο εσωτερικό του, χωρίς περιορισμούς χρόνου και τόπου. Η παρατήρησή του δεν περι­ορίζεται στις αισθήσεις.

3.  Στα πράγματα υπάρχουν ομοιότητες, νόμοι και κοινά στοιχεία (μέσα στο χώρο και στο χρόνο). Γνώση μερικών τοπικών πραγμάτων και μερικές τοπικές παρα­τηρήσεις (ενός μόνο προσώπου) μπορούν να απο­δειχτούν ίδια και να εφαρ­μοστούν σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου και σε άλλες εποχές.

4.  Οι αισθήσεις δίνουν ελλιπή πληροφόρηση, αποσπασματική, τυχαία, μερο­ληπτική και παρα­πλανητική, όχι όμως ψευδή άποψη του κόσμου (σαν ψευδαι­σθήσεις).

5.  Η γνώση χρησιμεύει ακόμα και για την εξαπάτηση και όχι μόνο για την έρευνα της αλήθειας.*

6. Ένα πλήθος πληροφοριών προ­σφέρεται και εφαρ­μόζεται με εμπι­στοσύνη και με αδυναμία επι­βεβαίωσης.

Η ανάγνωση σελίδων με τα ζητήματα,

τι είναι η ανθρώπινη σκέψη,

τι εννοούμε "γνώση",

πώς εκτιμάμε την αξιοπιστία,

για την πίστη χωρίς γνώση,

για το πώς δημιουργείται η βεβαιότητα,

για τους κανόνες της λογικής

και πώς το ανθρώπινο μυαλό περισσότερο φαντάζεται παρά γνωρίζει,

αυτά τα ζητήματα είναι απαραίτητα για να περιοριστούν η υπέρ­μετρη βεβαιό­τητα, η υπερε­κτίμηση των ικανοτήτων, η κατάχρηση της γνώσης και η εκμετάλ­λευση της εμπιστοσύνης. Εδώ έχουν εκτιμηθεί απαραίτητα ως εισαγωγή για την έρευνα του εαυτού μας και του κόσμου, για την αυτογνωσία και την αυτο­βελτίωση, για τη διανοητική επαφή με την πραγματικότητα, για τη ορθολογική ρύθμιση της ζωής χωρίς αυταπάτες και ψέματα. Με λίγα λόγια αυτά τα ζητήματα σχετικά με τη σκέψη και την αξιοπιστία είναι μια απαραίτητη εισαγωγή για μια παγκόσμια Ηθική (με έλεγχο της σκέψης και της αξιοπιστίας) και όχι ζητήματα αποκλειστικά για τη θεωρία της γνώσης, όπως συνήθως περιορίζονται από τους ειδικευμένους.